In het gesprek dat op de vertoning volgde kwam naar voren dat ze een lange tijd een relatie met elkaar gehad hebben ('Only work with people that you fuck, or have fucked for a long time,' zoals Duke zei). Ooit kwamen ze elkaar tegen, niet in persoon, maar op papier. Beide plakten ze hun eigen provocatieve posters in een kleine Canadese stad, en herkenden ze zichzelf in het werk van de ander. Toen ze elkaar uiteindelijk in levende lijven tegenkwamen bleek dat er niets anders mogelijk was dan samenwerking. Na het zien van de films begrijp ik dat je, als je dit soort kunst maakt en iemand tegen komt die bij je past, je zo iemand niet mag laten lopen. Het lijkt mij althans dat er maar weinig mensen zijn die beide dit soort filmpjes wil maken.
Wat ik er mooi aan vind is dat ze allerlei verschillende kunstvormen samenbrengen: tekeningen, film, muziek, colages, bizarre verhalen. Het zijn geen documentaires, maar ook geen films in de pure zin van het woord ('een verhaal dat wordt uitgebeeld door opeenvolgende stilstaande beelden.'). Het zijn kunstwerkjes, collages van gedachten, beelden, fragmenten en geluiden, die door de makers bij elkaar zijn gezet en gemaakt. En net zoals andere kunstwerken moet je er niet altijd te lang over nadenken, maar vooral genieten van wat je te zien krijgt.
The Beauty is Relentless from cooper battersby on Vimeo.
Klik hier voor meer filmpjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten