Fietsend over de dijk
zie ik vogeltjes op een nijlpaard
in het water,
koeien die op bizons lijken
en eindeloze groene weiden.
Ik probeer de gesproken taal
niet te verstaan, in de hoop
dat zo mijn eigen wereld niet wordt verstoord.
Wanneer zwermen ganzen overvliegen,
het ruisende geluid van hun vleugels,
verzucht de dame
die al uren praat
dat ze er stil van wordt.
Ik blijf zitten tot de stilte komt,
kijkend naar de luchten en het water.
Witte speelgoedhuisjes leunen tegen de dijk,
fietsers laten het gras ruisen.
Ik hou van dit land, echt waar,
alleen zou ik wel zonder de mensen kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten