Melancholisch

Ik kan er niet tegen dat het nu alweer eind augustus is. Het voelt alsof de herfst al bijna begint, en ja, dan is het eigenlijk nog maar een kwestie van aftellen tot de donkere dagen van kerst en oud en nieuw weer voor de deur staan. Wellicht komt deze gedachten voort uit mijn neiging tot melancholie. Ik kan enorm geraakt worden door flarden van herinneringen, die worden opgeroepen door een paar noten muziek, een geur of een gedachte. Het einde van augustus brengt me waarschijnlijk terug naar toen ik klein was, en weer naar school moest. Een hele zomer vol buiten spelen, zwemmen, door de stad lopen, met vriendinnen hangen tot het donker werd (en dat was dus laat) liep dan ten einde. We moesten met zijn allen weer terug in het keurslijf van vroeg opstaan, naar school fietsen door weer en wind en huiswerk maken.
Daarnaast ben ik in de zomer geboren, en moet ik langzaam weer afscheid nemen van 'mijn' tijd van het jaar. En houd ik niet zo van kou en donkerte. Geef mij maar zwoele zomeravonden op het balkon met een wijntje en een goed gesprek.
Al met al geen reden tot vreugde dus. Gelukkig worden we allemaal ouder, waardoor het lijkt alsof de tijd veel sneller gaat. Hierdoor heb ik de afgelopen maanden al vaker verbaasd verzucht 'jeetje, het is alweer .. (vul desbetreffende maand in)'. Nou ja, dat betekent dat de naderende herfst- en wintermaanden hopelijk net zo snel voorbij zullen gaan.