Het zal vast weer 'die tijd van de maand' zijn. Dan komen de feestdagen er ook nog aan, met de bijbehorende vrede op aard. Tel daarbij op de verplichte gezelligheid, die mij altijd een beetje tegen de haren in strijkt, en je hebt een perfect recept voor onverklaarbare emotionele aanvallen. Althans, in mijn geval. Wat dat inhoudt? Dat ik door de meest vreemde oorzaken, op de meest onmogelijke momenten helemaal vol schiet. Bijvoorbeeld bij het horen van Flappie in de Blokker, of bij het zien van de groenteboer op de markt die ondanks de verschrikkelijke kou even in zijn handen wrijft en mij voor heel weinig geld heel veel groenten verkoopt. Een van de dingen die mij deze dagen gegarandeerd tot tranen roert is Serious Request. Drie mensen, zes dagen, in een glazen huis, die non-stop muziek draaien, zonder te eten, om geld op te halen voor malariapreventie (dit jaar). Ik vind het concept op zich wel aardig, ook omdat ik dan weer even op de hoogte ben van de muziek die momenteel in is. Maar verder is het natuurlijk gewoon radio, drukke radio, met tv erbij. En toch, toch schiet ik eens in de zoveel tijd vol. Als ze overschakelen naar de andere landen waar hetzelfde concept is overgenomen (dit jaar Zweden, Zwitserland en Kenia). Of als kleine kindjes hun rapportgeld komen brengen voor een liedje. Gerard Ekdom in een blauw pakjes als Mega Toby. Dat soort sentiment.
Aan de andere kant verbaast het me dat ze ieder jaar weer meer geld weten in te zamelen. Waarom kon dit bedrag dan eerdere jaren niet gehaald worden? En is het geen crisis? Ze zijn er nog niet, dus wellicht valt het tegen, maar ik vermoed dat ook dit jaar weer alle records verbroken worden. Mooi moment om weer even te huilen.
Aangezien de linkjes van de huidige website niet werken, bij deze een fijn filmpje van twee jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten