Ruzie

Ik heb ruzie. Met de belastingdienst. Geen goede strijdpartner, eerlijk gezegd.
Terwijl ik schrijf hang ik al voor de twintigste keer in een wachtmenu met een mannenstem die elke 20 seconden mij om een ogenblik geduld vraagt. Als het kon zou ik hem aan zijn stropdas door mijn telefoon trekken om hem heel hard in zijn gezicht te slaan. Sommige mensen weten mij tot grote agressiviteit te verleiden.
Het is natuurlijk mijn eigen schuld. Te lang gewacht met het invoeren van onbelangrijke gegevens (want ik HEB geen btw verdiend afgelopen jaar...) maar goed, dat had ik natuurlijk op tijd moeten doen. Vervolgens heb ik de struisvogelpolitiek toegepast op de eerste herinnering die ik kreeg en toen begon de ellende. Nu is het een kwestie van dweilen met de kraan open, want ze sturen de ene brief na de andere, nog voordat ze een reactie van mij hebben ontvangen (inclusief de gevraagde gegevens, en het betalen van een boete).
Terwijl mijn geduld nu echt verschrikkelijk op raakt, wacht ik lijdzaam tot ik een volgende medewerker te spreken krijg die me dan hopelijk wel een keer kan uitleggen wat ik precies moet doen om dit hele debacle achter me te kunnen laten.
Je moet een juiste tegenstander zoeken als je ruzie wil. De belastingdienst is dat niet. Die zijn heel groot, heel log, en hebben veel te weinig mensen aan de telefoon.

Ik beloof bij deze dat ik nooit, nooit, nooit meer te laat mijn aangifte zal doen. Van wat dan ook.
En neem nu die telefoon op!!!