Ochtend

De dag was redelijk vroeg begonnen in Amsterdam. Na een tocht met auto en boot belandden we op het eiland. Van de drukte in de rust. Alhoewel. Ook hier was drukte. Veel mensen, veel te doen, veel afspraken. Borreltje met de een, barbecue met een ander. Voorstelling op het wad.
In de kou onder dekentjes naar hippende vogeltjes en voorbijdrijvende wolken kijken. Zowel op het scherm als in werkelijkheid. En dat alles begeleid door een soundscape die je de tijd liet vergeten.
Na afloop gingen we opwarmen bij een kampvuur. Dat eerst gemaakt moest worden. Waar mensen van heinde en ver heen kwamen. Waar zomaar uit het niets een podium was voor muziek, met technicus en al. Waar voortdurend flesjes bier werden rondgedeeld. Waar mensen meezongen met Ne me quitte pas en Twee motten.
Veel te laat, of beter gezegd te vroeg, fietsten we terug naar de andere kant van het eiland. Naar ons bed.
Onderweg stond een bankje, aan het wad. Waar overdag hordes mensen druk pratend langs fietsten was het nu stil. Op de geluiden van het wad na. Vogels, de zee, de wind. Twee bootjes in de verte.
Een perfect moment voor mijmeringen, grote gedachten over de zin des levens. Geïnspireerd op de gebeurtenissen van die avond.
Terwijl de lucht warmer werd en de zon al over de duinen scheen kropen we in bed. Deze ochtend zou aan ons voorbij gaan.