Tien jaar geleden ontmoette hij een Duitse toeriste in Asillah. ze werden verliefd en trouwden. Acht jaar woonde hij met haar in Berlijn. Hij vertelt in het Duits, dat hij al te lang niet gesproken heeft, over zijn ex vrouw, zijn baan als decorontwerper in een klein Berlijns theater en het leven in Duitsland. Nadat zijn relatie voorbij was keerde hij terug naar zijn geboortestad.
Hij vindt het fijn in Marokko. Hij verhuurt huizen van Europeanen aan andere toeristen. Daarnaast is hij kunstenaar.
Assilah zit vol met kunstenaars: jongens die op stukjes hout en oude platen blauw witte taferelen schilderen: simpele poppetjes die omringd worden door golfjes, met een stralend zonnetje bovenin. In de kleine medina zie je op elke hoek wel een kunstenaar zitten met zijn werken tegen een wit geschilderde muur uitgestald. Op weg naar het uitkijkpunt bij de rotsen tel je er minstens tien. Teitour houdt echter van abstracte kunst. Zijn smalle huis, dat bestaat uit drie kamers die elk een verdieping vormen, hangt vol met kunstwerken van vrienden van hem. Gewrongen vrouwenlichamen, omringd door felle kleuren in onrealistische werelden. Zijn eigen werk is soberder. Kleurvlakken die bewerkt zijn met zand. Hij ziet de verschillende kleuren van Assilah erin terug. Hij beschrijft de wolken, de zee, de rotsen.
Zijn adem ruikt nog naar de alcohol van het feestje van gisteren. Vanavond heeft hij belooft om voor vrienden te koken. Met een grote glimlach neemt hij afscheid. Gute Reise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten