Ik ben van nature niet iemand met geduld. In mijn kasten liggen stapels handleidingen diep weggestopt, zonder dat ik ze ooit heb doorgebladerd, waardoor ik vaak maar voor de helft op de hoogte ben van de mogelijkheden van de bijbehorende apparaten. Meestal pak ik het apparaat uit zijn doosje, bolletjesplastic en hoesje, om er enthousiast mee aan de slag te gaan en moet ik uiteindelijk lichtelijk gefrustreerd op internet opzoeken hoe ik nou dat ene trucje kan uitvoeren, of speel ik dom blondje bij geduldigere vrienden. Ik leer sneller als iemand het me uitlegt.
Daarnaast heb ik geen geduld om dingen te leren. Na een vruchteloze poging te leren jongleren verstoften de balletjes op mijn boekenplank. Ook andere mogelijke hobby's of levensinvullingen heb ik op deze wijze laten vervliegen: breien, pottenbakken, mozaieken, het duurt me allemaal te lang.
Maar de laatste tijd lijkt er sprake te zijn van een verandering.
Het begon ooit met een flyertje dat ik op mijn werk in word had gemaakt, waarna ik fijntjes werd gewezen op het bestaan van speciale programma's waarin deze dingen ietwat professioneler gefabriceerd kunnen worden. Ik deed een cursus Indesign en knutselde aan visitekaartjes en huisstijlen. Toen bleek ook Photoshop lang niet zo eng als ik eerst dacht, en durfde ik zelfs een montagecursus te volgen. Waar ik eerst werd afgeschrikt door de hoeveelheid knopjes en mogelijkheden, waren die nu opeens een uitdaging.
Mijn laatste project, ik schreef er al eerder over was een motion cursus. Hierbij ontmoet de grafische wereld de filmwereld, althans naar mijn mening. Het is één grote speeltuin. De hoeveelheid mogelijkheden van dit programma is angstaanjagend, maar waar ik me eerst daadoor liet ontmoedigen, heb ik me nu laten inspireren. Wekenlang heb ik geknutseld op de vierkante millimeter, met letters, bewegingen en stijlen. Ik filmde met chocomel en kleurstof, om vervolgens een zo spannend mogelijk filmpje te krijgen. Uiteindelijk werd alles gecombineerd met onderstaand resultaat. Het stelt niets voor, en is voorbij voor je er erg in hebt, maar ik sta nog ateeds blij op mijn stoel te stuiteren als ik het zie. Het voelt een beetje alsof je leert fietsen en je eindelijk zonder zijwieltjes mag: kijk wat ik kan!
Nieuwsgierigen mogen hier klikken.
En het originele stukje film staat hier...
2 opmerkingen:
Ziet er mooi uit Miriam! Wat is de wereld van design toch leuk he? Ik ben ook al een tijdje vriendjes met Illustrator :)
He Vic,
Dank! Lang ploeteren... maar heel leuk om te doen! Ilustrator is een van de weinige programma's die ik nog steeds niet echt aandurf. Ik zie het niet. Ik snap het niet en ik vat het niet. Vectoren? Na herhaaldelijke strijd (want ik heb het wel geprobeerd) heb ik het opgegeven. Ik ken al die andere programma's nog niet helemaal, het wordt langzaam tijd dat ik me er echt in ga verdiepen (en andere redenen waardoor ik mijn oogkleppen gedrag probeer te verantwoorden ;))
Een reactie posten