Connie vindt steeds weer van die intrigerende, spannende, interessante mannen, die helaas, wellicht inherent aan het voorgaande, altijd ouder zijn. Als wij dames iets van Connie kunnen leren is het waarschijnlijk dat er vast veel te halen valt bij intelligente oudere mannen, maar dat je uiteindelijk alleen achter blijft. Je zult toch maar twee keer een grote liefde vinden en die verliezen aan de eeuwigheid. Ze heeft, naast de zeven mannen uit haar eerste boek, minstens twee langdurige relaties (4 en 11 jaar) gehad die hopelijk gelukkig waren, meer dan ondergetekende kan tellen. Het feit dat ze beide zo desastreus eindigden, stemt me echter treurig. Je denkt bij grote liefde aan 'voor altijd' en 'tot de dood ons scheidt', maar zo letterlijk wil je natuurlijk niet dat het gaat. Althans, je wilt dat 'voor altijd' jouw altijd is, waardoor die dood dus jouw dood zal zijn. Je wilt niet dat jouw altijd doorgaat, zonder die ander. Arme Connie.
Ik hoop stiekem dat er niet weer een grootse lofzang zal volgen, maar dat haar volgende boek zal gaan over de zoektocht van een vrouw van middelbare leeftijd naar liefde. Wanneer zijn oudere mannen niet meer ouder, maar van je eigen leeftijd? En zijn ze dan nog interessant? Ik wil het namelijk best overwegen, zo'n oudere man, maar dan wil ik zeker weten dat er toekomst in zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten