Als ik geen fan was geworden van haar kinderen had ik nooit van haar gehoord. Nu ben ik verdrietig.
Het is een bijzonder soort verdriet, voor mensen die je niet echt kent. Het kan intens zijn, maar ook een beetje misplaatst voelen. Althans, zo ervaar ik het. Het is verdriet om het verlies van een groot artiest, maar ook verdriet om het verdriet van haar familie. Het is verdriet uit dankbaarheid. Omdat Kate en haar familie mij steeds kleine cadeautjes geven met hun muziek. Het is verdriet omdat uit een gebeurtenis als deze blijkt dat je het leven niet in de hand hebt en dat je alleen maar kunt hopen dat je zo lang mogelijk liefde mag geven en krijgen. Het is verdriet omdat haar muziek nu altijd een beetje anders zal klinken. Het verdriet omdat zij haar liedjes nooit meer kan zingen, omdat er geen nieuwe liedjes meer bij zullen komen. En misschien is het ook gewoon verdriet om het verdriet.
Dag Kate.
Bedankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten