Gisteren liep ik in de stromende regen om half elf met twee mensen door Chinatown. We hadden honger en het leek ons dat je daar op dit voor New York niet onchristelijke tijdstip toch wel moest kunnen eten. Terwijl we door de smalle straatjes liepen zagen we het ene na het andere rolluik dichtgaan, werden stoepjes voor de laatste maal die dag aangeveegd en zorgde de regen voor een verlaten sfeer. Tot we licht zagen branden en zagen hoe binnen een stuk of zeven obers en vijf koks neerzegen na een dag hard werken. Op onze vraag of we nog eten konden krijgen, werd er even in het Chinees gepraat en kregen we een korte knik, kom maar binnen. Onder het toeziend oog van twaalf Chinezen aten we snel onze Foe jong hai. Weer in de regen bespraken we de Chinese arbeidsethos: als je geld kan verdienen moet je het doen.
Vandaag zag ik de Tegenlicht documentaire over De Chinese bubbel, waarin een taxichauffeur concludeert dat hij honderd tot tweehonderd jaar zou moeten werken om een huis te kunnen kopen in de stad, en de vastgoedmagnaat besluit een stuk grond in, jawel, New York te willen kopen om er een Aziatische stad op te bouwen. "Dan noem ik het Asian Star of New Asia." De positiviteit straalt er vanaf, van de Chinezen. Of in ieder geval van de rijkere Chinezen. Zij hebben grote dromen, willen veel bereiken. De taxichauffeur hoopt dat de economie niet instort omdat er dan minder mensen met de taxi zullen willen reizen. De steigerbouwer verlangt naar het China van lang geleden. Hij voelt zich hier niet thuis, maar "zelfs in mijn dromen begeef ik me in de lucht".
De film liet me denken aan het Go West Project, van journalist Michiel Hulshof en architect Daan Roggeveen. Zij onderzoeken de ontwikkeling van nieuwe metropolen in China, die zich door de stagnerende groei van de miljoenensteden in het oosten steeds meer westwaarts strekt. In een presentatie over hun project, dat uiteindelijk in een boek resulteert, lieten zij vorig jaar in de Balie zien hoe China zich langzaam vult met nog lege steden, met lege woningen, lege (snel)wegen en enorme lege winkelcentra, waar nu nog niemand loopt, maar die wachten tot de miljoenen mensen die de komende jaren naar de stad zullen trekken, hen zullen vinden.
Volgens de econoom in De Chinese bubbel is vastgoed de enige manier van beleggen in een land waar je niet in het buitenland mag investeren, en in een tijd waarin aandelen te wisselvallig zijn. Maar op de website van het Go West Project staart de leegte je foto na foto aan.
Het deed me, om af te sluiten, denken aan een project waar ik al eerder over schreef: Highrise, out of my window. waar Tainan (ooit overigens door Nederlanders gesticht) de enige "Chinese" stad is in dit project. Het lijkt me toch dat er genoeg andere steden ook een prachtige bijdragen zouden kunnen leveren.
En bezoek de sites! Echt! Ze zijn geweldig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten