Aan het einde van het vorige jaar besloot ik dat ik nog even wilde wachten met het nieuwe decennium. Ik had er om verschillende redenen nog niet zo'n zin in, en bedacht me dat het eigenlijk je reinste onzin is je te conformeren aan de massa. Als anderen in een put zouden springen zou ik tenslotte ook niet... Ik vierde dus geen uitbundig oud en nieuw en sloeg alle uitnodigingen voor feestjes met drank en gezelligheid af. Al kon ik moeilijk om het feestgedruis van mijn buren heen en dus keek ik vanachter mijn raam als een kluizenaar nippend aan een glas wijn naar het vuurwerk.
Terwijl de meesten op 1 januari nog onder warme dekens met een roes het nieuwe jaar stuk sliepen, begon ik alvast mijn enige goede voornemen uit te voeren. Wat dus een goed voornemen in algemene zin was, aangezien het in dit geval niet gekoppeld was aan een nieuw jaar. Aangezien het overigens ook al het enige voornemen van het voorgaande jaar was, was het eigenlijk gewoon nog een oud voornemen, maar dan in een nieuw jasje.
Hoe het ook zij. Met dit voornemen in mijn achterhoofd stapte ik de koude winterochtend in, gewapend met filmcamera, fotocamera en notitieboekje. Een verlate mededeling aan iedereen die pas om vijf uur uit bed kroop om tussen flessen champagne en lege borden waar ooit toastjes op lagen nog naar iets eetbaars te zoeken: het was koud die dag. En ook de dagen erna. En er waren veel mensen op straat. Wat me enerzijds verbaasde, maar anderzijds erg gelukkig maakte, want dat was precies wat ik zocht: toeristen. Ik wilde hen namelijk wat vragen stellen...
En zo leidde drie dagen met bevroren vingers op 'rec' drukken, wildvreemde mensen aanspreken en koffie drinken met schattige meisjes uit Mexico, uiteindelijk tot onderstaand resultaat, dat ooit op een onbewaakt moment als idee door mijn hoofd geflitst was.
(Of klik hier om het filmpje op youtube te bekijken)
Oud en nieuw heb ik overigens half april gevierd, met sterretjes en bubbels en twaalf druiven, op een dakterras op de Wallen. Je kunt tenslotte niet teveel achter blijven lopen.
1 opmerking:
Miriam! Wat een onwijs mooi filmpje is t geworden... Ik herken precies wat je zei over de Koreaanse "But... I ate". En Maria steelt ook de show. Fantastisch, heel goed gedaan!
Een reactie posten