Ik zat net met tranen in mijn ogen te kijken naar een begrafenis van een man zonder nabestaanden. In zijn huis vonden de ambtenaren een cd van Johnny Jordaan. "Dat is dan een mooie indicatie voor de muziek tijdens de plechtigheid," zei de een. Verder lagen er hele oude foto's, zwart wit, met zo'n kartelrandje, met daarop een oudere man en een jongetje. "Dat zou hem wel eens geweest kunnen zijn," zei de ander. Een oude werkgever werd gevonden, die aangaf naar de begrafenis te willen komen. "Zet er maar een bloemetje op," zei een van de ambtenaren tegen de mevrouw van de begrafenisonderneming, "anders is het ook zo kaal."
De voormalige baas kwam en nam drie oud collega's mee. Hij had zelfs nog een speech voorbereid. "Thijs had geen telefoon. Je had geen telefoon Thijs. Ik wens je op je pad vanaf hier meer gezelschap en vreugde toe dan in het aardse. Thijs, goede reis vanaf hier."
Ik ga een lijstje maken. Met zaken die van belang zijn om na mijn dood te regelen of te doen. De voor de hand liggende zaken: welke muziek ik graag zou willen laten horen, en of er wel of niet een bloemetje op moet. En andere zaken: een lijstje met wachtwoorden voor mijn internet bestaan, zodat ik daar weg gehaald kan worden. En wie mijn boeken mag krijgen, waar mijn foto's naartoe moeten en wat er met mijn dagboeken moet gebeuren (ongelezen verbranden kan ik vast verklappen). En dat lijstje hang ik aan de binnenkant van mijn koelkast. Het lijkt me dat ze daar het eerst kijken om bedorven eten weg te gooien. Dan hoeven die ambtenaren niet zo te zoeken. Mocht ik ongemerkt sterven.
Klik hier voor de documentaire.
1 opmerking:
Deze is heel mooi, vooral die koelkast.
Een reactie posten