In mijn zoektocht naar het 'juiste' voedsel kom ik vaak voor ingewikkelde keuzes te staan. Die zijn er dan weer in verschillende gradaties, die keuzes. Zo is er bijvoorbeeld de geldkwestie. Ik zit niet enorm goed in de slappe was en hoewel ik meestal kies voor de biologische, ecologische of fair trade producten, kan ik het toch soms niet aan mezelf verkopen dat ik een stukje broccoli koop dat vier keer zo duur is als de niet-biologische variant. Wanneer ik na een reis het zwarte gat op mijn bankrekening probeer te dichten, neig ik dan toch naar de goedkope broccoli, zij het met schuldgevoel.
Ook is er de afstand-kwestie. Koop ik een tomaat die lokaal, of in ieder geval in Nederland, gekweekt is, of koop ik er een die, hopelijk, in een Afrikaans zonnetje heeft kunnen groeien? Door seizoensproducten te kopen kan je dit probleem vaak omzeilen. Geen tomaten in de winter, maar spruiten en andijvie uit de koude Hollandse bodem. Maar ja, soms heb ik toch zin in een hapje aubergine of paprika, en die groeien hier niet in de winter.
Nu is er nog een probleem: de sticker. Ik kies vaak op basis van de logo's en stickers op producten (de natuurwinkel is meestal dicht wanneer ik tijd heb voor inkopen, dus verlaat ik me op de speciale producten van de grootste supermarkt van de stad). Nu blijkt echter dat die stickers niet altijd betekenen wat je denkt. Alle die keurmerken pretenderen onafhankelijk en eerlijk te zijn, maar wellicht zijn het gewoon de bedrijven die precies weten wat ze moeten doen om hun producten voor een betere prijs te kunnen verkopen. Wat te doen?
Misschien moet ik op mijn balkon mijn eigen groetentuintje beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten