Afscheid

Achtentwintig jaar heeft hij gedanst, en gisteren had hij zijn laatste optreden. Laten we hem Nico noemen.
Nico zette 28 jaar geleden zijn eerste passen op de bühne. Bij een volksdansvereniging, of -cursus, of -bijeenkomst of iets dergelijks. Vervolgens heeft hij zichzelf op verschillende wijzen ontwikkeld en getraind. Uiteindelijk kwam hij bij de moderne dans uit.
Gelukkig verloochent hij zijn afkomst niet: naast de strakke broek en het witte hemd (toch redelijk modern) draagt hij ook een giletje. Dat lijkt mij nou typisch iets voor liefhebbers van volksdans. Ik vind het knap dat hij met dit giletje toch zijn moderne dans bewegingen kan maken.

Als de presentatrice hem aankondigt, staat hij al achter haar klaar. In zero. Ze leest een klein stukje voor dat hij geschreven heeft. Over zijn carriere als amateurdanser. Over herinnering en afscheid. Na deze dans houdt het op. Wij zijn getuige van zijn laatste schreden op het podium.
Dan klinkt de muziek: I did it my way.
En Nico danst.
Voor de laatste keer.
De amateurdanswereld zal hem missen.