Gisteren ging ik na het concert nog even naar WIlliamsburgh, om vrienden in een cafe te ontmoeten. Nadat ik met hen gedronken en gedanst had in de hipste buurt van Brooklyn wilde ik rond een uur of twee wel naar huis.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De New Yorkse metro rijdt in principe de hele nacht en stopt meestal, tot grote ergernis van iedereen die er dan nog niet uit hoeft, local: op alle stations.
In mijn geval duurde het even voordat de metro kwam. Wat niet gek is, om 2 uur 's nachts. Maar hierdoor kreeg ik wel het angstige vermoeden dat dit wel eens een lang tripje kon worden. Wat het ook werd.
Ik moest drie keer overstappen en heb er uiteindelijk 2 uur over gedaan om thuis te komen.
Maar ik kreeg hierdoor wel voor het eerst een kijkje achter de mooie New Yorkse schermen. Want in de nacht wordt de metro niet bevolkt door commuters die met hun Ipods of Iphones de weg naar of van werk maken. In de nacht zitten er mensen in de metro die eigenlijk niet ergens naar toe hoeven. Geen huis en geen werk. En die graag een praatje maken. Wat ik gezellig vond, ook al ging het absoluut nergens over.
Een jongen, besmeurd met zwarte vegen en lang haar, had een lange tijd zitten slapen, maar begon nadat hij was wakker geworden aan een tirade over het systeem en de wereld waarbij hij voor ieder normaal woord 'fucking' zei.
Ik vond het een mooi moment. Dat hoort ook bij Amerika, toch?
Vervolgens zag ik dat de Dunkin Donuts op de hoek ook om vier uur 's nachts open is. En dat de man achter de kassa een kopje koffie voor zichzelf had gemaakt.
2 opmerkingen:
Geweldig blog! Ga zo door.. Maar waar blijven die foto's nou? Kus Oh ja, ik val langzaam ook voor Rufus nu die in Itunes voorbij komt hehe
Als ik weet hoe ik op Matts computer moet uploaden... dat lukt me nl nog steeds niet om d'een of d'andere reden..
Een reactie posten