DISS

Als wannabe filmmaker zijn de eerste stapjes in de grote wereld van de film, net als alle eerste stapjes, doodeng. Je hebt wat films gezien, je hebt een beeld voor ogen van wat je wil maken, maar je hebt geen idee waar te beginnen. Je kunt de grote stap wagen naar de filmacademie, zodat je op zijn minst een kans maakt om later serieus te worden genomen. Maar als de tijd en de middelen daartoe ontbreken moet je andere methoden bedenken. Je kunt cursussen doen, waar je leert hoe je een camera aanzet, hoe je een microfoon vasthoudt en hoe je het gefilmde op een acceptabele manier achter elkaar moet monteren. Maar uiteindelijk komt het punt dat je de basis wel kent, en je gewoon moet gaan filmen.

En dan moet je kiezen. Want een filmpje maken, dat doe je niet even snel. Gelukkig stikt het tegenwoordig van de filmcompetities waar je je nieuw geleerde kennis kunt gebruiken voor dat ene hogere doel: je Eigen Film. Het voordeel van dat soort competities is dat er vaak beperkende regels worden gesteld, die eigenlijk het hele proces vereenvoudigen. Zo probeer ik nu samen met een vriend een bestaande film te vertalen naar een versie van zestig seconden: Done In Sixty Seconds. Voor mij een heerlijk concept om me ook eens aan een fictiefilmpje te wagen. Want alleen al hiervoor - voor welgeteld één minuut - zijn we nu al zeker zes uur aan het werk geweest, en dan is er nog geen scène geschoten.
Het is echter heerlijk om samen scenes te kiezen, locaties te bedenken, acteurs te zoeken en camerastandpunten te bespreken. O, mocht ik dit toch elke dag doen! Uiteindelijk komt het natuurlijk vooral neer op het mailen van alle instanties en personen die we nodig denken te hebben, en is het toch weer productiewerk. Zondag aanstaande moet alles samenkomen, en hopen we onze eigen versie van The Social Network te draaien.

Tijdens mijn zoektocht naar geschikte films kwam ik echter langs een aantal websites die wellicht al lang bekend zijn, maar toch de moeite waard zijn om te noemen. Zo is er naast DISS - kijk vooral op de internationale site voor de meer professionelere filmpjes - ook een site waarop bekende films in slechts dertig seconden worden nagespeeld, door getekende konijntjes welteverstaan.



Op How it should have ended vind je andere mogelijke eindes van films die volgens de makers van deze filmpjes ongeloofwaardige of oninteressante eindes hadden. Waarbij natuurlijk de versie van The Social Network mijn grootste favoriet is.

De laatste competitie waar ik samen met een vriendin aan meedeed was Nachtshots, gelinkt aan de Museumnacht. In een poging om bijna alle deelnemende musea te filmen, fietsten we drie dagen de hele stad door, stonden we midden in de nacht het uithangbordje van Ons' Lieve Heer op Solder op de Wallen te filmen, en hebben we uren geprobeerd om enigszins op de juiste beat te monteren. Het leverde ons geen prijs op, maar wel een fijn filmpje!



De moraal van dit verhaal: laat je inspireren, grijp iedere kans aan om te filmen, en geniet van het proces!