Het Vondelpark ruikt niet altijd naar bos. Het ruikt soms ook naar regen op geasfalteerde paden. Of naar de oninspirerende geur van een kopje earl grey thee in een plastic bekertje. Maar als die regen en thee worden gecombineerd met de prachtige liedjes van Ibo Bakker, dan mis je dat bos niet zo. Dan dwaal je over velden, door steden en in de duinen. Of waar dan ook waar Ibo je mee naar toe neemt.
Ik kende Ibo eigenlijk alleen van naam via de Wilhelminakliek, waar hij ook optrad, maar had hem nog nooit live zien spelen. Dat is sinds dit weekend gelukkig veranderd. Terwijl de regen met regelmaat het publiek onder paraplus en plastic zakken liet verdwijnen, deelden minstens tien muzikanten op het podium hun zomerse zoetigheden. Prachtige liedjes, dromerige teksten, mooie melodieën. En dat allemaal voor veertig mensen en drie zwervers die ongestoord door de regen dansten.
Ibo vertelde: "je hebt drie soorten liefdesliedjes.. De eerste gaan over dat ze zo leuk en mooi is, en dat je naar haar verlangt. De tweede soort, en daar heb ik er betrekkelijk weinig van, gaan over dat ze er is. En dan heb je de derde, die gaan over dat ze weg is. Daar heb ik er dan weer veel van." Ik gun Ibo natuurlijk alle liefde van de wereld, maar onderstaand filmpje pleit eigenlijk wel voor gebroken harten... Liedjes over gelukkige liefde zijn toch vaak niet zo mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten