zaterdag 27 december 2008

De laatste lach

Als je zwanger bent blijk je overal vrouwen met kinderwagens te zien. Als je het getal 23 belang toekent kan je alle cijfercombinaties die je dagelijks tegenkomt tot dat getal terugbrengen. En als je van bepaalde muziek houdt is het opvallend hoe de artiest en zijn muziek de wereld om je heen bevolken. En dan heb ik het niet over artiesten als Coldplay en Amy Winehouse die elk moment op de radio zijn en die iedereen schijnt te kennen.

Kijk, dat ik in New York op 14th Street aan een liedje van Rufus moet denken is logisch, daar zingt hij over. Net als op 5th Avenue, of in de Tiergarten in Berlijn. Da's niet zo gek. En dat ik, als ik kijk hoe laat het is en het blijkt 11:11 te zijn, moet glimlachen heeft waarschijnlijk meer met mij te maken.

Maar langzaam begin ik te geloven dat hij overal is. Als tweede stem in een liedje dat een nieuwe vriend me liet horen (die overigens zelf niet wist dat Rufus meezong), in gesprekken van wildvreemde mensen om me heen. En in het Nederlandse cabaret. De Nederlandse cabaretwereld heeft Rufus ontdekt dames en heren. En dan heb ik het niet over een beginnende cabaretier die een liedje van hem covert of vervormt. Nee, eerst hoor ik Lebbis een heel verhaal over Rufus houden (in een betoog voor downloaden overigens) en vervolgens sluit de cabaret goeroe van dit moment, Freek de Jonge, zijn laatste show af met een liedje waar niet alleen Rufus, maar zijn hele familie zingt.

Tja, dan is mijn dag ook weer goed.

Geen opmerkingen: