Gisteren zag ik de voorstelling 'Alle is goed' van Geinke Deuten.
Een voorstelling over de laatste twee mensen op aarde en vijf herten die hen proberen te redden van de ondergang. Ik was direct fan van de herten. Die twee mensen konden me niet zo veel interesseren. Het enige wat zij deden was de hele situatie ontkennen. Uit paniek. Maar ook omdat dat ons zo eigen is.
Alles wat ik verder over ontkenning zou willen zeggen wordt helaas een verschrikkelijk cliché of een aantijging die ik helemaal niet wil maken.
Dus verleg ik de aandacht subtiel naar de hertjes. Die dus echt geweldig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten