Jonathan Harris heet hij. En ik vind hem een held.
Waarom? Omdat hij op een bijzondere manier verhalen verzamelt. En omdat hij bijzondere verhalen verzamelt. Hij is bijzonder, want hij verzamelt verhalen.
Ik zag hem voor het eerst op TED, de site die ik al vaak geciteerd hebt om zijn bijzondere toespraken. Daar vertelde hij over de verhalen die hij in foto's verzamelde over geluk in Buthan en over een van zijn sites: we feel fine. De laatste scant iedere paar uur alle Engelstalige websites ter wereld op de woorden 'I' en 'feel', en kan zo laten zien hoe de (Engelstalige) wereld zich voelt.
Zijn twee toespraken op TED brachten mij bij zijn eigen website, waar ik nog steeds vaak naar toe ga om rond te kijken en geïnspireerd te raken. Deze jongen heeft een idee, weet wat hij wil laten zien en doet het ook nog. Vorig jaar gaf hij een speech op Flash on the beach, een bijeenkomst voor gebruikers van het programma Flash en aanverwanten. De uitspraken die hij daar deed zijn langzaam mijn Gouden Regels geworden, die aan mijn muur hangen om me iedere dag te herinneren aan hoe het ook kan. Nee, om me te herinneren aan hoe ik het vanaf nu doe.
Voor iedereen die dit leest: doe mij nou een plezier en ga alsjeblieft een keer naar zijn site. Neem de tijd om zijn verschillende projecten uit te zoeken. Ga naar TED en zoek zijn toespraken. Ik weet zeker dat je geïnspireerd raakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten