Deze week is het dan zo ver: Holland aan de Hudson. Deze week worden 400 jaar "ononderbroken vriendschap tussen Nederland en New York" gevierd. Het koninklijk paar keurde de Empire State toren oranje, er voeren Nederlandse schepen over de Hudson en morgen begint een klein Oerol/Parade festival op Governors Island
Ik vermoed dat geen enkele New Yorker hier koud of warm van zal worden. Misschien dat ze zich even verwonderd hebben afgevraagd wat er nu weer aan de hand was, toen er een politie escorte richting Emipe State Building reed.
Naast al deze activiteiten die op een of andere manier iets moeten duidelijk maken wat ze volgens mij niet doen, zag ik vandaag echter ook een prachtige samensmelting van twee culturen: Man bijt hond goes NY.
Nu koester ik stiekem de wens om ooit bij Man bijt hond te mogen werken. Omdat dit programma op ultieme wijze (en vaak tenenkrommend), echte verhalen van normale mensen laat zien. Waarbij meestal blijkt dat echt iedereen een verhaal heeft. Hoe knullig ook.
Nu zitten ze dus in New York. Waar ze met een 'dominee' meegaan die preekt tegen de consumptiemaatschappij en met een taxichauffeur die leeft in het nachtelijke New York. De babbelbox staat in Central Park (met de vraag: what does a Dutchman mean when he says: a hero on socks?) en kloppen ze van uptown tot downtown aan bij de mensen met de vraag: wat bent u aan het doen?
En wat blijkt? Ook in New York zijn er verhalen. En ze zijn niet specialer of gekker dan in Nederland tussen hot en her. Ze zijn hetzelfde. Net zo ontroerend en bijzonder. Of misschien komt dat toch omdat ze uiteindelijk van ' ons' afstammen?
Klik hier voor fragmenten uit de uitzending van gisteren, waarin onder andere boer Frans Zwaagstra zijn boerderij verlaat voor een andere wereld...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten