Vakantie

Steeds als ik op het pontje naar Noord sta voelt het even alsof ik op vakantie ben. Met de wind in mijn haar en een vleugje zoute zeelucht dat via het Noordzee kanaal aan komt waaien, lijkt het alsof ik even los raak van alles. Mijn gedachten gaan uit, ik sta alleen maar mijn ballans te zoeken op het deinen van het water.
Steeds weer krijg ik dan herinneringen aan een buitenlandse boottocht. In Indonesië op weg naar Komodo, over de Niger naar Timboektoe, of de ferry naar Staten Island. In minder dan vier minuten reis ik de wereld over.
Ik vraag me steeds af of de mensen die in Noord wonen ook dat vakantiegevoel hebben als ze de pont nemen en ze dan bijna iedere dag even aan een bijzondere plek denken waar ze ooit zijn geweest. Of zou dat gevoel langzaam maar zeker devalueren, zodat ze uiteindelijk gewoon op de pont staan, en verder niets? Of nog erger, dat ze misschien op vakantie, op een boot in China, tijdens een toch over de Amazone of op weg naar Kos, uiteindelijk alleen maar kunnen denken aan de pont naar Centraal Station?
Hmm, ik blijf voorlopig nog maar aan deze kant van het water wonen, zodat ik wanneer ik wil even op vakantie kan.