Gelukkig

Nu de grote euforie is uitgebleven, en iedereen met hangende pootjes het café heeft verlaten, is de vraag: wat rest? De afgelopen weken werd een groot deel van het geluk van Nederland bepaald door het winnen van een voetbalwedstrijd. En nu die verloren is, moeten we weer op zoek naar andere geluksmakertjes. Wat kunnen die zijn? Vakantie, zon, drankjes op het terras. Althans, als het je lukt om daarvan gelukkig te worden.

De afgelopen week gebeurden er twee dingen.
Het eerste was de halve finale op dinsdag, die ik deels thuis, met een hapje op de bank zag, en deels in het café verderop, waar tientallen, zo niet honderden studenten op elkaar gepropt achter grote schermen zaten. Ik was moe thuis gekomen, had het voetbal aangezet en was neergeploft. De voorgaande wedstrijden had ik ook alleen gezien, dus waarom deze niet? Maar in de rust voelde ik de drang om me bij vrienden te voegen, om de spanning te kunnen delen. De tweede helft was spannend, zeker op het einde, en de spanning van de mensen om me heen vergrootte het plezier. Na afloop bleef ik nog even hangen om na te kletsen, en zag ik mensen het ene biertje na het andere naar binnen gieten. Uit euforie? Overwinningsroes? Geen idee. Ik keek toe en wilde weg. Tijdens de wedstrijd was het fijn geweest om te delen, maar daarna was ik er klaar mee. Toen was het alleen nog heel veel drinken op een dinsdagavond.

Het tweede was vrijdagochtend. Na een warme nacht scheen de zon al vroeg, en terwijl ik op de fiets zat en naar mijn werk fietste, voelde ik de warme lucht op mijn armen en benen. Ik voelde een briesje door mijn haar en realiseerde me dat dit de perfecte weersomstandigheden waren. Hier gedij ik het beste in. Nog niet te heet (wat het later op de dag wel zou worden), maar aangenaam warm. Verder was er niets anders aan die dag en die route, die ik al vier en een half jaar fiets. Maar deze keer was ik gelukkig.

Het zijn maar kleine gebeurtenissen, maar voor mij betekenen ze veel. Namelijk dat ik steeds meer van momenten kan genieten. En het ook bij dat moment kan blijven. De drank na de wedstrijd hoefde voor mij niet, net als de hitte van de afgelopen dagen iets minder had gekund. Maar die momentjes zelf, die waren er, en ze waren goed.

Dus: ja, ik geloof er wel in dat we weer gelukkig kunnen worden. Mocht je nog twijfelen, bekijk dan het onderstaande filmpje. De boodschap is niet nieuw, maar wel altijd goed om weer eens even te horen.