Mensen hechten aan rituelen. We zijn gewoontedieren, die het liefst willen weten wat er gaat komen, zodat we rustig ons leven kunnen leiden zonder veel stress en gedoe. Alles dat de gewone gang van zaken op zijn kop zet, moet zo snel mogelijk worden genormaliseerd, want we willen ons veilig voelen.
Wanneer je opnieuw wil beginnen moet je iets veranderen aan je rituelen en gewoontes. Je moet breken met bestaande patronen om plek te kunnen maken voor nieuwe. Je ontslag indienen betekent dat de rituelen van het werk verdwijnen: snoozen in de ochtend, de kop koffie na binnenkomst op kantoor, binnenkomende e-mails die het werk bepalen, de klok die soms tergend langzaam maar meestal veel te snel tikt waardoor het weer te laat is voor lunch en het bijna weer tijd is om naar huis te gaan, praatjes met collega's over het leven buiten de kantoormuren. Een nieuwe baan vangt een deel van de stress op, want hoewel je kopjes voor de koffie en je lunchmaatjes er anders uit zullen zien, blijven het snoozen en de praatjes naar alle waarschijnlijkheid een onderdeel van je leven.
Zonder een nieuwe duidelijke plek, zonder lunchmaatjes of koffie in de ochtend, voelt het nieuwe leven als een groot zwart gat van onbekende diepten. Natuurlijk kan je thuis koffie zetten, of met potentiële partners lunchen en jezelf ertoe dwingen vroeg te beginnen met snoozen. Maar de onbekende invulling van je werk, die gaandeweg pas duidelijk zal worden, gaat tegen alle natuurlijke menselijke gedragingen in.
Niet weten wat er straks gaat gebeuren of hoe mijn leven er de komende maanden en uiteindelijk jaren, zal uitzien, is soms angstaanjagend. Regelmatig heb ik het gevoel alsof ik in een bad met ijskoud water spring, dat me alle adem beneemt. Het is als dat typische sauna gevoel, waarbij iedere vezel in je lijf het uitschreeuwt: WAAROM? Waarom spring je in dit bad, nadat we net zo lekker lagen te soezen in de naar eucalyptus geurende hitte? En je weet, terwijl al die vezels je toeschreeuwen, dat die hitte inderdaad heerlijk en veilig was. Maar je weet dat, wanneer je uit het koude bad bent geklommen, diezelfde vezels die nu nog zo keihard gillen, als kleine kittens zullen spinnen, omdat alles veel beter zal voelen dan wanneer je niet was gesprongen. Dus steeds wanneer ik mentaal naar adem hap, stel ik me dat heerlijke gevoel van erna voor en probeer ik erop te vertrouwen dat het heus wel allemaal goed komt. Het ontbreken van rituelen betekent alleen maar dat de mogelijkheden oneindig zullen zijn en dat alles wat zal gebeuren, mogelijk ooit tot een nieuw ritueel zal uitgroeien.
1 opmerking:
"Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us.' We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There's nothing enlightened about shrinking so that other people won't feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It's not just in some of us; it's in everyone. And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we're liberated from our own fear, our presence automatically liberates others."
Marianne Williamson.
Een reactie posten